Носена од ветрови создадена од бранови во школка скриена од бел бисер поубава, од сонце потопла, од камен појака од ѕвезда посјајна. Крие спомени како дете палавштина, носи насмев од тага извајан во очи зрак ѝ блеснува во коса море ѝ мириса во прамени од сол кадрици пуштила. Како нежна мелодија со глас душа милува … Продолжи со читање Носена од ветрови
Се стесни видикот. Темна магла денот го облече. Прав од невидливост насекаде се шири. Испаруваме некаде во универзумот. Реа од гнасен чад завладеа, а ти водиш борба со воздухот. Зрно прашина е поголемо од тебе, му се плашиш на отровот што го испушта расчадениот оџак. Во себе погледнуваш, самиот не можеш да се видиш, стануваш … Продолжи со читање Исчезнување (поезија)
Твојот мал куфер и мојот скриен свет, не се познаваат доволно, за голем свет нема место во претесен куфер. Не се прамените од свила створени за да бидат недопрени, не се световите преголеми за да не бидат споени. Дождовите ги мијат улиците, илјадници куфери се во потрага по својот дом чиниш се бездомници, талкачи, кои … Продолжи со читање Дождови – Наталија Наумовска
Отвори и слободно влези, Диши длабоко и помисли Ако си ти болка, што сум јас? Јас сум само болка со име, А, не може да се умножиме, Треба да се разбиеме А, кога ќе се скршиме на парчиња Нека не состават и тогаш Ако сме пак болка, Борбата сме ја изгубиле. Од самиот почеток е … Продолжи со читање Повикувам радост
Зад сѐ сум сѐ Пред сѐ сум се. Носам клуч носам удар. Стап тера патишта, фрла во ветер семиња од бисаѓи Многу мои деца богови изгинаа Богинките во нова љубов се осеменија Метеорите дел се од телото на клучот што го изрешетаа уште подобро да дише уште подобро да пее Во ниедно доба, а во … Продолжи со читање „Праклуч – Радован Павловски“
